“Alhamdulillah…kejap je kan dah genap 4 tahun kita belajar
kat u ni?”,kata Amna.
“Ha’ah kan? Macam tak percaya je.”,balas Husna sambil tersenyum
puas.
“dan…harini, hari last kita sama-sama kat sini.”,ujar Amna
perlahan.
Suasana sunyi seketika…
“Kerik,kerik…”
“Haha…baru nak tangkap leleh,ada pula yang kacau. Amna…terima
kasih sebab setia jadi sahabat saya dari sem 1 sampailah sekarang”,kata Husna.
“Sama-sama Husna. Samalah juga. Terima kasih sebab sudi
terima saya seadanya”,balas Amna sambil menggenggam erat tangan Husna.
Husna melemparkan senyuman. Butir-butir jernih mula gugur
membasahi pipinya.
“Husna…sebenarnya ada sesuatu yang saya dah lama nak bagitau
awak tapi sampai sekarang saya pendam sebab tak da kekuatan nak bagitau awak”,ujar
Amna.
“Ya Amna. Apa dia?”,tanya Husna.
“Saya nak minta maaf sebab masih ada hak awak sebagai
sahabat saya yang masih tidak saya tunaikan…”,kata Amna.
Husna memandang wajah Amna dengan penuh harapan. Amna yang
seakan memahami riak wajah sahabatnya meneruskan kata-katanya.
“Husna,saya minta maaf sebab tak pernah tegur hubungan awak
dengan Mat. Saya biarkan ja bila awak keluar berdua dengan Mat. Saya hanya
mampu membenci dengan hati ja. Sedangkan sebagai seorang sahabat,saya boleh
mencegah lebih dari itu,tapi iman saya lemah Husna. Maafkan saya. Maafkan
saya,sahabat”.
Husna tunduk membisu. Suasana menjadi sepi semula. Hanya deruan
ombak yang memukul pantai kedengaran.
“Husna…”,panggil Amna perlahan.
Husna mengangkat wajahnya. Berderaian air mata gugur
membasahi pipinya. Ditatapnya wajah Amna.
“Amna…sebenarnya dah ramai tegur pasal hubungan kami. Kakak
saya,abang saya,malah adik saya yang belajar di matriks tu pun pernah tegur
saya. Tapi saya degil. Saya tau couple sebelum nikah tu haram sebab ia salah
satu cara mendekati zina. Saya tau mesej tanpa urusan yang dibenarkan,berbual
di telefon tanpa ada kepentingan tu salah,tapi saya degil. Saya degil,Amna.
Teruknya saya ni Amna. Saya pernah ada kehendak nak clash dengan Mat,tapi… tapi
saya tak boleh,saya tak mampu nak lakukan”,kata Husna sambil mengalirkan air
mata.
“Husna sayang…saya faham. Awak sukar nak clash sebab ia
melibatkan 2 hati kan? Awak dah sayang dia dan awak mesti tak sanggup nak
lukakan hati dia kan?”,tanya Amna penuh kelembutan.
Tangisan Husna semakin menjadi-jadi. Dipeluknya Amna sekuat
hati.
“Saya tak kuat Amna…saya tak mampu…saya tak nak lukakan hati
orang lain”
“Husna…awak boleh,awak mampu. Yakinlah dengan Allah. Awak,hidayah
Allah tu tengah menyapa hati awak. Mohonlah taufiqNya agar awak ada kekuatan
untuk tinggalkan perkara yang dimurkaiNya”,pujuk Amna.
“Amna…”,ujar Husna perlahan.
“Husna,jangan risau tentang perasaan Mat. Hati dia kepunyaan
Allah. Awak doalah banyak-banyak agar Allah buka pintu hati Mat untuk lepaskan
awak. Jika benar ada jodoh antara kalian,doalah agar Allah himpunkan kalian
mengikut cara yang disukaiNya”,nasihat Amna lagi.
“Terima kasih Amna sebab sudi tegur saya. Saya tau,awak
takkan tegur saya kalau awak tak sayang saya kan? Dan yang paling penting Allah
hadirkan awak untuk tegur silap saya agar saya tak terus hanyut kan?. Terima
kasih sahabat…terima kasih”,ujar Husna sambil memeluk erat sahabatnya,Amna.
“Alhamdulillah…terima kasih ya Allah. Sungguh Kau yang
mengetuk pintu hati sahabatku ini”,bicara Amna di dalam hati.
Tiada ulasan:
Catat Ulasan